سرورم
٧٨٦ بار صلّى الله عليك
اگر سابقاً در دنيا صفايى هم بود -كه البتّه نبود- با واقعه كربلا كه گوش دنيا شنيد"عَلَى الدُّنيا بَعدَك العَفا"، چنان خاك آه و واويلا بر سرش شد كه هيچ وقت روى خوش نديد.
سابقاً در دنيا آسمان آبى و زمين پاكيزه و سبزه زار شاداب و آب گواراى روانى بود، كه البتّه از شما بود.
سابقاً در اين خراب خانه، دود گناهان و تيرگى كارها بالا مى رفت و روى زيباى خورشيد شما را مى پوشاند، ولى اين پايين چشم، چشم را و جلوى پا را مى ديد، امّا الان ديگر از غلظت دود و غبار، چشم نه چشم را، و نه جلوى پا را مى بيند: چشم هاى كور؛ فتنه هاى كور؛ گره هاى كور! چهارده قرن پيش اميرالمؤمنين عليه السّلام سرمان فرياد كشيدند كه "اَينَ تَذهَبون"، و ما كر بوديم، نه شنيديم، نه فهميديم.
آن چنان نفهمى كه الان هم نمى دانيم، و نمى فهميم كه چرا و چطور آمده ايم ؟! و به كجا آمده ايم، و چرا؟! مگر صيحه اى از آسمان بيدارمان كند.
