چند روز بعد از نیمه شعبان
یکبار دیگر ادامه ی غیبت
فرموده اند: «برترین اعمال انتظار فرج است» یعنی: انتظار فرج بیشترین تاثیر را در تربیت و تعالی انسان و سیر و صیرورت به سمت خدای متعال دارد و امّا راهی ساده و شدنی و کاربردی برای بهره مندی از این برترین عمل:
انتظار فقط چشم به راهی است و نه هیچ چیز دیگر؛ فقط احساس دیده به راه داشتن . در لحظه های فراغ بال، دیده به راه داشته باشید؛ لحظه های فراغ بال خود را با چشم به راهی پر بار کنید؛ چشم به راه صاحب الزّمان که قرار است تشریف بیاورند.
ما تا بیکار می شویم برای مفیدیّت بخشیدن به فراغ بال خود آن را با مشغله ای پر می کنیم در این لحظات برای خود مشغله ای نتراشیم و آن را هدر ندهیم؛ چشم به راه او داشته باشیم و برترین بهره را ببریم.
افضل اعمال، آخرین مرحله نیز هست! برای انتظار کاری نباید بکنیم، فقط باید ساکت نشسته چشم به راه باشیم که ایشان به خانه عالم تشریف بیاورند و این کار از هر عامی و عالمی ساخته است. این کار را در لحظه های فراغ بال آنقدر تکرار کنیم تا احساس غالب در غیر آن لحظات نیز، همین احساس بوده باشد. چنین احساسی نتایج باطنی و رفتاری ظاهری خود را دارد آن چنان که آن نتایج، این عمل را برترین اعمال در بندگی انسان می کند «ذوق این باده ندانی بخدا تا نچشی».
التماس دعا
