گفتارهايی کوتاه به مناسبت نیمه شعبان
بدر در برکه ؛
بهاران در بهار
٣- خلقت مجال تماشای جلوه ی حق تعالی است و«نبوّت» خبردار کردن خلایق از این ماجرا و تعلیمِ آیین پاسداری کردن (تقوا) از آن است . و «امامت» پیشوایی در عمل به احکام تقوا و خداداری می باشد.
شریعت عالم اختیار است و التزام به آن در اختیار مردمان؛ لذا: اقامه ی آیین الاهی موکول به خواست آنان است و به همین دلیل است که ظلم و غصب و غصب نامردمان وکاهلی و کوتاهی سست عنصران، مجال تجدید آن جلوه ی محبوب الاهی را کور و تلاش سلسله سفیران را ناکام می گذارد. «غیبت» نقطه ی اوج این نکبت و تاریکی است.
آنچه در این میان کارساز است تمنّا و طلب صادقانه و مصرّانه و استقامت در این امر است. این طلب و تمنا حتّی توسط عدّه ای اندک می تواند به شدتی باشد که جبران ناکارآمدی جمع را در این امر بکند.
استوارترین کاری که شیعه می تواند در زمینه سازی برای تعجیل در فرج انجام دهد، همان است که در فقره ی روز پیش گفته شد و آن همان است که وجود مبارک امام صادق علیه السّلام به آن امر فرمودند:
▫️توَقَّع أمرَ صاحِبِكَ لَيلَكَ و نَهارَكَ
▫️بهار ظهور امر (امامت ، ولایت و حاکمیّت) صاحبت (قرین و مالکت) را به هر شب و روزت رخ داده بدان و زمین را از آن فرا گرفته بدار.
(اقبال الأعمال ١ : ٢٠١)
