از نکته های معرفتی (مهدوی)

بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا مولای یا صاحب الزمان ؛ السلام علیک بجوامع السلام

 سوال بی جواب خیلی ها این است که مگر دنیا پر از ظلم و جور نیست، پس چرا شما تشریف نمی آورید؟! و کسی نیست به آن ها بگوید که خدای متعال از روز اوّل با مردمان عهد کرده که برای شما باشند نه شما برای آنان. و شما خود فرمودید که جهت یاد آوری این تعهّد و تکلیف با همین عنوان به شما عرض سلام و ادب شود: ِ

• السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مِيثَاقَ‏ اللَّهِ‏ الَّذِي أَخَذَهُ وَ وَكَّدَه‏
• سلام و سلامتی و تسلیم از ما بر شما که همان عهدالاهی هستید که خدای متعال از ما پیمان بر آن گرفته و تأکید بر آن فرموده است. (زیارت ال یس)

ولی ما «سُرنا را از سر گشادش زدیم»؛ شمارا برای خود خواسته و می خواهیم و می خواهیم اگر شما تشریف آوردید مشکل ما مردمان را حل کنید و حالا کسی نمی گوید که اگر شما تشریف بیاورید، این مردم با چنین تلقّی پای شما نخواهند ایستاد و گوش بفرمان شما نخواهند بود؛ آنان شما را برای خود و برآورده شدن امیال خود می خواهند، نه خود را برای شما و میل شما. آنان همین رفتار را در زیارت های خود نیز دارند؛ به زیارت مشاهد مشرّفه، مشرّف می شوند و گمان دارند باید خواسته های خود را از آقا بگیرند و هر چه لازم دارند از او بخواهند؛ ولی نمی گویند:
«آقا! خدای متعال هر چه به ما داده به طفیل شما و صدقه سر شما و به وسیله ی شما به ما داده. شکر خدای متعال و تشکّر از شما. و العفو العفو که در مقابل این همه احسان، ما به جز قصور و تقصیر در حقّ شما کاری نکردیم.»
البته مانعی ندارد که خادم نیازهای خود را از صاحب و سرور خود تقاضا کند، ولی مودّبانه نیست که خادم بدون باور داشتن خادم بودن خود و انجام خدمت، فقط ابراز ما یحتاج خود به آقا کرده و اصرار در برآورده شدن آن ها داشته باشد. تلقّی او از شما، چنین باشد که ما باید زندگی خود را بکنیم، بدون آن که کاری به شما داشته باشیم ولی هر وقت گرفتار شدیم به سراغتان بیاییم اگر چه شما به لطف و کرم و رأفت خود هیچ سائلی را از درِ خود نا امید بر نمیگردانید.

 خودمانیم ؛ تأخیر در ظهور اگر فقط یک علّت داشته باشد آن هم سستی ما در امر امامت وجود مبارک امام زمان علیه السّلام است.

از القاب مبارک آن حضرت «غریب» است  و به فرمایش امیرالمومنین صلوات الله علیه:

• الْغَرِيبُ‏ مَنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ حَبِيب‏
• غریب کسی است که دوست واقعی ندارد (تحف العقول: ٨٤)

این فرمایش در واقع حکایت حال ما با وجود مبارک امام زمان علیه السّلام است.
سیّدنا العفو العفو