کمی توضیح در باره ی فصل نوزدهم
خیلی خلاصه عرض کنم:
عاقبت و آخرت دنیا، قیامت است؛ باطن ما در دنیا، ظاهر ما در آخرت خواهد بود. اخلاق؛ یعنی: صفات و خصوصیّات قلبی ما در دنیا، صورت ما در آخرت خواهد بود؛ لذا: عملکرد راهنمایان مهربان دین و آیین الاهی، راه نمودن و راه بردن مخاطبین خود و آراستن آنان به صفات قلبی جمیله و خصوصیّات حسنه ی باطنی است، که صفات و خُلقیّات باطن، خاستگاه رفتار و کردار ظاهر می باشند.
جانِ کلام، کلامِ جانِ جانان محبّت الاهیّه؛ حضرت خاتم پیامبران صلّی الله علیه و آله است که وقتی از او سوال شد دین چیست ؟ فرمودند: حُسنُ الخُلق، (بحار الأنوار ٦٨: ٣٩٣ ) که عبارت دیگر همان فرمایش ایشان است که فرمودند: «انّی بُعِثت لِاُتَمِّمَ مَکارم الاخلاق» (بحار الانوار ١٠٨: ٢٢٢).
به همین دلیل است بزرگانی که تربیت مردم را وجهه همّت خود قرار دادند ، آموزه هایشان ناظر بر تنظیم توجّهات ذهنی و قلبی مخاطبین در رابطه با خدای متعال و اهل بیت علیهم السّلام و نیز تصحیح و تکمیل صفات قلبی و خصوصیّات باطنی آنان ؛ یعنی : اخلاق بوده است
