کمی توضیح در باره ی فصل چهلم
منطق عقل سلیم و دین الهی تلاش مستمر برای خوب و خوب تر شدن است. و از جمله رفتارهائی که سبب طی کردن این مسیر و رسیدن به مقصد است، رفتار کریمانه و بزرگوارانه در مقابل کسانی است که با انسان چنین رفتاری ندارند؛ مانند: بخشیدن کسانی که بدی کرده اند و پیوند با کسانی که از ما بریده اند. خوبی در مقابل خوبی، خوش اخلاقی در برابر خوش اخلاقی برازنده حیوانات و کودکان است. خوبی در مقابله با بدی، خوش رفتاری در مقابله با بد اخلاقی، خشمناک نشدن در برابر خشم دیگران و رفتار زشت آنان، نشانه بزرگی و بلند نظری و توانمندی نفسی و غنای باطنی و محتاج نبودن شخص به تمجید و تایید مردمان است؛ مانند: خورشید که به خوبان و بدان می تابد و باران که بر زشت و زیبا می بارد. و در هر حال هر کسی باطنی دارد که در مواقع سختی و فشار، آن را آشکار می کند؛ در مواقعی که به هر دلیلی اختیار از کف او خارج می شود. آن کسی واقعاً خوب است که در مواقع بی اختیاری مانند: مواقع خشم و شهوت، رفتار خوب داشته باشد. و گر نه در مواقع عادی همه سعی در وانمود کردن خود به عنوان فردی خوب و مودّب هستند.
