کمی توضیح در باره ی فصل بيست و هشتم
خدای متعال در جریان حضرت نوح علیه السّلام و طوفان، آن جا که سخن از فرزند حضرت نوح است از او به عنوان عمل غیر صالح نام می برد (هود:٤٦) و در عوض در آن جا که می فرماید: إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُه: بسوی او کلام پاکیزه بالا می رود و این عمل صالح است که آن را فراز می آورد. (فاطر:١٠) امام صادق علیه السّلام می فرمایند: منظور از عمل صالح، ولایت ما اهل بیت است (کافی٢ : ٤٠٨)؛ پس: حال که انسان در گرو اعمال خویش است؛ گریزی از عمل صالح نیست.
خوب ترین آن است که وجود مبارکِ الهی را که خدای متعال آنرا عملِ صالح می داند و در میان مومنین او را "صالح المومنین" معرّفی می فرماید (تحریم :٤)، خود را به آن آکنده ساخته و با او زندگی کنیم تا به صلاح و فلاح دست یافته باشیم.
