کمی توضیح در باره ی فصل بیست و ششم
١- تعریف کاربردی از معرفت خدای متعال و لازمه آن، یافتن خدای متعال است؛ لذا: معرفت هر کس بیشتر باشد، خدا دارتر است، و هر که خدا دارتر باشد، در مراتب ایمانی والاتر است.
٢- بالاترین مرتبه ایمان؛ یعنی: نزدیک ترین مرتبه برای انسان در رابطه با خدای متعال، مقام «رضا» است. و رمز نیل به این مرتبه، به دلالت خود خدای متعال اولاً امری است که در اختیار خود ماست و آن راضی بودن ما از خدای متعال است!
می فرماید: تو باید از من راضی باشی تا من از تو راضی باشم؛ می فرماید: راضیّهً مرضیّهً: اول رضایت ما از او سپس رضایت او از ما!
مگر خدا و رحمت واسعه او بوده باشد وگرنه چه کسی توان چنین دل سوزی به بنده خود را دارد! فهم چنین رحمت و رأفت از آقا به بنده، دل این بیچاره را هم از شیرینی و هم از شرمندگی آب می کند.
