کربلا: فراز عبادت و ولایت
اربعین : کمال معرفت و محبت
« زیارت اربعین » در عمل ، اوج شیفتگی و شیدایی در محبت امام حسین علیه السلام است ، و متن زیارتنامه آن تبیبن معارف نهفته در عملکرد وجود مبارک سید الشهداء علیه السلام در واقعه کربلا .
اینک به مناسبت ایام اربعین ، خاک درگاه نازدانه جا مانده در خرابه شام را ، به تمنای دیدن لحظه ای از آن حقایق، توتیای چشم تار خود می کنیم:
در اولین سال شهادت امام حسین علیه السلام و بعد از چهل روز از عاشورا گذشته، خاندان عصمت و طهارت امام حسین علیه السلام، قافله ی اسرا، برای زیارت سیدالشهدا در کربلا، بر مزار ایشان حاضر می شوند. اهمیت این زیارت به قدری است که بعدها امام حسن عسکری علیه السلام از مداومت به زیارت اربعین، به عنوان یکی از پنج علامت مومن یاد می کنند؛ (روضه الواعظین۱: ۱۹۵).
با توجه به این که چهار مورد دیگر از آن نشانه ها؛ یعنی: به جا آوردن پنجاه و یک رکعت نماز در شبانه روز، سجده بر خاک، بلند گفتن "بسم الله الرحمن الرحیم" در نماز و انگشتری در دست راست کردن، اعمالی هستند که استمرار و مداومت روزانه در آن ها هست، می توان احتمال داد که منظور از به جا آوردن زیارت اربعین، استمرار در زیارت امام حسین علیه السلام با زیارت نامه ی ماثور در این مورد می باشد؛ نه خواندن آن سالی یک بار در بیستم صفر.
مواظبت چهل روزه در هر صفت، حالت و یا رفتاری، آن را در شخص نهادینه و تثبیت می کند. به این ترتیب "اربعین" سیدالشهدا به معنی چهل روز مواظبت، توجه و تذکر به ایشان با محبت همراه با سوز می باشد. با اربعین، معرفت، محبت، التزام و تقید به ایشان بیش از پیش شده و ادامه ی آن را در مراقبت و مواظبت دائمی از امام حسین علیه السلام روان و آسان می سازد.
زیارت نامه اربعین، عصاره و خلاصه ی معرفی سیدالشهدا صلوات الله علیه و تبیین واقعه ی کربلا و حکمت های آن در ابعاد معنوی و معرفتی و نیز ریشه های عداوت و دشمنی با ایشان در آن واقعه می باشد.
به ایشان عرض می شود: "السلام علی ولی الله و حبیبه" یعنی به صلح و سلامت، تسلیم شما هستم، ای کسی که ولی خدایی؛ یعنی: به گردانیدن خدا، می گردی و حبیب او هستی؛ یعنی: محبت تو در خدای متعال و محبت خدای متعال در تو، ذاتی است و دوامی از اول تا ابد دارد؛ لذا: تو برگزیده ی خالص خدای متعال می باشی.
