بلند بگو؛ بلندتر
بعضی از رفتارهایشان در رابطه با امام حسین علیه السلام و منسوبین و اصحاب ایشان صلوات الله و سلامه علیه و علیهم اجمعین ، در بعض از اقوام و اشخاص برجسته تر از رفتارهایشان در بقیه موارد عزاداری ، و در رابطه بقیه موارد در مجموعه فرهنگ کربلا است .
این رفتار ها بیشتر سلیقه قومی و قبیله ای و شخصی هستند ، و ربطی به علم و معرفت و درایت آنان ندارند .
نشانه نبودن درایت در ان اینکه ،چنین تعلق خاطر و مودتی بر زندگی انها ، سایه نیانداخته ، و در ان دیده نمی شود :
روز تاسوعا بلندترین صدای« یا ابالفضل » از انان شنیده می شود؛
روز عاشورا اصرار بر قمه زدن که سخت ترین عزاداریست ، دارند؛
ولی در سایر ایام ، حسینی بودن در زندگی آنان دیده نمی شود.
انکه « حسینی» است، با رعایت ادب حضور وجود مبارک امام حسین علیه السلام که شاهد بر او و خلایق است، زندگی می کند ؛ و چنین است که بهشتی است ؛ و در دنیا هم در بهشت زندکی می کند؛ لذا: در عبادات ، در اخلاق ، و در معاملاتش هم بهشتی است.
همچون اربابش که دل از عالمیان برده ، او نیز با هر که روبرو شده و با او آشناشود، بی هیچ بهانه ای محبتش بر دل او می نشیند.
خوش سیما است و گشاده روی و دلسوز و مهربان ، و شیرین طعم . و گشاده دست ، و بخشنده خطای دیگران ، و سخت گیر بر خود ،در ادای وظیفه و ادای ادب .
آنقدر خوب است که از خوبی کردن سیر نمی شود.و همتش معطوف آنست که روزی ، وحتی دمی قبل از مردن هم که شده ، بشود :« حسین جانم»؛
این نیمه جان که مانده ز تاراج غم بجا
گغتم مگر رخش ببینم و تسلیم او کنم
صلی الله علیک یا اباعبدالله و علی المستشهدین بین یدیک و رحمة الله و برکاته.
