ابوحمزه از امام باقر علیه السلام نقل کرده اند که آن حضرت وقتی آیه «إنا لننصر رسلنا والذين آمنوا فى الحيوة الدنيا ويوم يقوم الأشهـد»؛( ما حتما فرستادگان خود و کسانی را که ایمان آورده اند ، در زندگانی دنیا و روز برپایی شاهدان [ که بر کردار دیگران شهادت دهند] یاری می کنیم) (غافر: 51) را تلاوت می کردند، می فرمودند:
الحسين بن علي علیهماالسلام منهم، ووالله، إن بكاكم عليه، وحديثكم بما جرى عليه، وزيارتكم قبره، نصرة لكم في الدنيا، فأبشروا فإنكم معه في جوار رسول الله صلی الله علیه و آله؛ (فضل زيارة الإمام الحسين علیه السلام: 48؛ تفسير أبي حمزة ثمالي: ۲۹۰).
حسین بن علی علیهماالسلام از زمره آنانی است که خدا وعده نصرتش را داده؛ و به خدا قسم گریستن شما بر او و بیان مصائبی که بر او وارد شده ، و زیارت کردن قبرش یاری کردن شماست در دنیا. پس بشارت باد بر شما که با او در جوار رسول الله خواهید بود.
توضیح اینکه : توجه و تذکر به هر امری، حاضر داشتن آنست؛ و توجه و تذکر دادن هر امری به دیگران سعی در حاضر کردن آن برای دیگران؛ و چنین است که برپا داشتن مجالس ذکر مصائب امام حسین علیه السلام، و رفتن به زیارت ایشان، زنده نگاه داشتن اقدامات ایشان، و در حقیقت، نصرت معظم له می باشد.
