توجه و تذکر دادن هر امری به دیگران

 

ابوحمزه از امام باقر علیه السلام نقل کرده اند که آن حضرت وقتی آیه «إنا لننصر رسلنا والذين آمنوا فى الحيوة الدنيا ويوم يقوم الأشهـد»؛( ما حتما فرستادگان خود و کسانی را که ایمان آورده اند ، در زندگانی دنیا و روز برپایی شاهدان [ که بر کردار دیگران شهادت دهند] یاری می کنیم) (غافر: 51) را تلاوت می کردند، می فرمودند:
 
الحسين بن علي علیهماالسلام منهم، ووالله، إن بكاكم عليه، وحديثكم بما جرى عليه، وزيارتكم قبره، نصرة لكم في الدنيا، فأبشروا فإنكم معه في جوار رسول الله صلی الله علیه و آله؛ (فضل زيارة الإمام الحسين علیه السلام: 48؛ تفسير أبي حمزة ثمالي: ۲۹۰).

 حسین بن علی علیهماالسلام از زمره آنانی است که خدا وعده نصرتش را داده؛ و به خدا قسم گریستن شما بر او و بیان مصائبی که بر او وارد شده ، و زیارت کردن قبرش یاری کردن شماست در دنیا. پس بشارت باد بر شما که با او در جوار رسول الله خواهید بود.

توضیح اینکه : توجه و تذکر به هر امری، حاضر داشتن آنست؛ و توجه و تذکر دادن هر امری به دیگران سعی در حاضر کردن آن برای دیگران؛ و چنین است که برپا داشتن مجالس ذکر مصائب امام حسین علیه السلام، و رفتن به زیارت ایشان، زنده نگاه داشتن اقدامات ایشان، و در حقیقت، نصرت معظم له می باشد.