هرکس حسین علیه السلام را  زیارت کند

امام حسن بن علی علیهما السلام  فرمودند:
 از رسول الله صلی الله علیه وآله شنیدم که می فرمودند:
 "... الا و من زار الحسین فکانما زار الله علی عرشه"؛ (فضل زیاره الحسین علیه السلام: ۳۹).

آگاه باشید هرکس حسین علیه السلام را  زیارت کند، گویا خدای را بالای عرش زیارت کرده است.

امام رضا علیه السلام فرمودند :
من زار الحسین علیه السلام عارفا بحقه فکانما زار الله عزوجل فوق عرشه،

هر کس امام حسين علیه السلام را در حالی که ایشان را به درستی بشناسد، زيارت کند، مانند کسي است که خدای  را در بالای عرش زيارت کرده است؛ (فضل زیاره الحسین علیه السلام: ۷۲).

و توجه فرمائید که زیارت، فقط به معنی رفتن به حرم مطهر و خواندن زیارتنامه نیست؛ بلکه:

 زیارت به معنی قصد کردن و انس گرفتن است؛ پس به این ترتیب: تشرف به حرم های مطهر ، و عتبات عالیات ،  وخواندن زیارتنامه از اسباب ایجاد توجه و انس گرفتن می باشد.

امام رضا علیه السلام فرمودند: 

"من تذكر مصابنا وبكى لما ارتكب منا كان معنا في درجتنا يوم القيامة. ومن ذكر بمصابنا فبكى و أبكى لم تبك عينه يوم تبكي العيون. ومن جلس مجلسا يحيى فيه أمرنا لم يمت قلبه يوم تموت القلوب."

کسی که متذکر مصائب ما شود و به جهت ستم هایی که بر ما وارد شده، گریه کند، در روز قیامت با ما خواهد بود و  درجه ما را خواهد داشت و کسی که مصیبت های ما را بیان کند و خود بگرید و دیگران را بگریاند، در روزی که همه چشم ها گریان است، چشم او نگرید و هر کسی در مجلسی بنشیند که در آن مجلس، امر ما را زنده می کنند، روزی که قلب ها می میرند، قلب او نخواهد مرد»؛ (امالي صدوق: ۷۳؛ عيون أخبار الرضا علیه السلام۱: ۲۹۴).

نکته مهم قابل ذکر این که:

 یک معنای این آیه شریفه که قیامت «یوم تبلی السرائر»؛ (روز آشکارشدن پنهانی ها ؛ باطن ها ؛ طارق: ۹)؛ است، این است که: 

باطن و زندگی باطنی ما در دنیا، ظاهر زندگی ما در آخرت خواهد بود؛

 پس: «بودن در روز قیامت با اهل بیت علیهم السلام، و در درجه آنان» به معنی بودن با آنان در باطن خود، در دنیاست که همان معنای داشتن تقوا است، که شرط قبولی خود و اعمال در درگاه حق تعالی است، که پیشتر عرض شد. و السلام علی من اتبع الهدی.