و در تکمیل آنچه عرض شد :
از زراره نقل شده که امام صادق علیه السلام فرمودند:
وَ مَا مِنْ بَاكٍ يَبْكِيهِ (الحسین) إلَّا وَ قَدْ وَصَلَ فَاطِمَةَ وَ أسْعَدَهَا عَلَيْهِ وَ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ صلّی الله علیه وآله وَ أدَّى حَقَّنَا. (بحارالانوار 204:۴۵ ؛ به نقل از کامل الزّیارات)
هیچ گریه کننده ای بر حسین بن علی علیه السلام نیست جز این که باحضرت فاطمه علیهاالسلام ( برای همدردی و خدمت و ادب)پیوندبرقرار کرده (صله) و آن بانو را یاری کرده و حق ما را ادا کرده است.
حال باتوجه به منزلت منحصر بفرد و خاص ساحت مقدسه فاطمی - بطور عام - و در رابطه با وجود مبارک امام حسین علیه السلام - بطور خاص- اهمیت گریه بر امام حسین علیه السلام معلوم می شود ؛ البته اگر این گریه با توجه و احترام و محبت به این اتصال ، انجام شود.
حرف اول و آخر در ولایی شدن: حسینی شدن ؛ اینکه : وارد معنای حرم حسینی شدن هم به اذن و عنایت ساحت مقدسه فاطمه اطهر است ؛ چرا که: بیوت و حرم همه اهل بیت علیهم السلام ؛ ظاهرا و باطنا از آن ایشان می باشند ؛ باطنا ؛ چرا که بیت باطنی آنان روح آنان است ، و روح مقدس همه آنان روح القدس است ، و روح القدس ، آن علیا حضرت و روح مقدس ایشانند ؛ و هم بیت ظاهری انان که حرم های مطهر ایشان می باشد ؛ حال : « خذ ما آتیتک و کن من الشاکرین » ؛ قدر آنچه را که عرض شد، بدانیم.
