سروری سیدالشهدا در بندگی
کربلا جلوه ی جلیل و جمیل بندگی امام حسین صلوات الله علیه است؛ برای خدای متعال بودن، خدای متعال را خواستن با همه ی وجود، با همه ی دار و ندار؛ آن هم با کمال معرفت و با کمال اشتیاق.
ارزش هر عملی در پیشگاه خدای متعال، اولاً به میزان معرفتی است که فاعل و عامل آن دارد؛ به میزانی که کسی بفهمد دارد چه کار می کند، فعلش ارزش پیدا می کند؛ (معانی الاخبار: 1)
آن سیادتی که وجود مقدس و مبارک امام حسین صلوات الله علیه در بندگی خدای متعال دارند، نشانه ی کمال معرفت ایشان است، و نشانه ی کمال اشتیاق ایشان. در واقع سیدالشهدا علیه السلام در کربلا به این دو خصوصیت تجلی فرمودند: به معرفت و محبت.
لذا به میزانی که هر کسی حسینی شود، واجد این دو خصوصیت می شود. با لاابالی گری نمی شود حسینی شد. «حسین دارم چه غم دارم» یک شعار شیطانی، در دهان کسانی است که می خواهند در مجالس امام حسین سلام الله علیه لاابالی بوده باشند.
