عهد بندگی
عهد بندگی، عهد خدای متعال با مخلوقات خود :
"ألم أعهد الیکم یا بنی آدم أن لا تعبدوا الشیطان...وأن اعبدونی هذا صراط مستقیم"؛ (یس: 60).
و نیز: "و قضی ربک ألا تعبدوا الا ایاه"؛ (اسراء: 23)
عهد بندگی و وفای به عهد بندگی، جلوه ی جمال بی مثال سیدالشهدا صلوات الله علیه در کربلاست.
عهد بندگی؛ یعنی: از آن خدای متعال بودن؛ یعنی : با او بودن؛ برای او بودن تا برسد به آن جایی که، او را بودن. برسد به جایی که همه وجود آدم، خدای متعال را متجلی کند، صدا بزند، متذکر شود.
و این همان صورت کلی سیر رحمانی و ربانی تصویر شده در کتاب و سنت و در تعالیم معصومین و انبیا و اولیا علیهم السلام است: "قل ان صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العالمین"؛ (انعام: 162)؛
خصوصاً وجود مقدس رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم که به ولایت الهیه حرف را تمام کردند تا بهانه ای برای کسی نمانده باشد!
