دوام انس؛ یعنی : دوام همراهی
روبرو شدن با فضایی که در آنجا وجود مبارک امام علیه السلام یافته می شود؛ چه عبادات، چه ادعیه، چه مجالس روضه، چه اماکن زیارتی، به طور جدی، در حال و هوای انسان تأثیر می گذارد. اما نکته ی مهم این است که آدم بتواند بعد از آن که از زیارت برگشت، یا از هر عبادتی خارج شد، آن حال را حفظ کرده و دوام ببخشد.
تا آن جایی که آن حال بماند و دوام داشته باشد؛ آن فهم، آن معرفت، آن دگرگونی در انسان جا گیر می شود، می ماند و باطن انسان را و خود انسان را عوض می کند.
لذا برای مثال، در زیارت سیدالشهدا صلوات الله علیه -حالا از دور یا نزدیک- مهم این است که آدم بتواند با ایشان مأنوس شده و به این انس گرفتن دوام ببخشد؛ به این انس داشتن ادامه بدهد. انس داشتن در واقع دوام همراهی است؛ احساس همراهی داشتن با وجود مبارک آن امام و با آن مزور است، آن هم با رغبت و محبت؛ همراهی با توجه به حضور آن حضرت.
