"أحب الله من أحب حسینا"
خلقت، تجلی خدای متعال به مخلوقات خودش است. حالا اگر تجلی او، "محبت" او، به وجود مبارک حبیب خودش و احبای او باشد، می شود فهمید که محبت خلایق به امام حسین سلام الله علیه که در همه ی عالم و عالمیان وجود دارد، از کجاست!
محبت امام حسین سلام الله علیه در واقعه ی کربلا آتش فشانی کرده است. ما می توانیم خودمان را در این محبت بسوزانیم، محو کنیم، تا به این ترتیب در محبت خدای متعال محو شده باشیم، تا آغشته به محبت خدای متعال شده باشیم؛ چون این محبت، محبت خدای متعال است که آتش فشانی کرده است و عالم را سوزانده است.
وجود مقدس رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرموده اند: "أحب الله من أحب حسینا" (کامل الزیارات: ۵۲ و بحار۴۳: ۲۶۱ عن کشف الغمه)؛ پس اگر کسی خودش را در این محبت بسوزاند، به محبت خدای متعال سوخته است. و بالاترین مرتبه ی "معرفت" وقتی است که با "محبت" توأم بوده باشد.
