ادامه ی روضه...
فرزندم! تو پاکیزه ترین فرزندان من و بهترین خاندان من هستی. تو جانشین من بر اهل و عیال و کودکان من هستی. آنان غریب و بی یاورانی هستند که ذلت، یتیمی، شماتت دشمنان و مصائب زمان آنها را فرا گرفته است. هنگامی که ناله می کنند آرامشان کن، وقتی وحشت می کنند با آنها انس و الفت بگیر و با سخنان نرم از آنان دلجویی کن، زیرا جز تو کسی برای آنان از مردان باقی نمانده تا با او انس بگیرند. جز تو کسی را ندارند که حزن و اندوه خود را به او شکوه کنند.
فرزندم! بگذار آنها با تو انس بگیرند و تو را بو کنند و تو نیز آنها را ببویشان. بگذار بر تو گریه کنند و تو نیز بر آنها گریه کن.
بعد دست ایشان را گرفتند و خطاب به سایرین فرمودند: ای زینب، ای ام کلثوم، ای سکینه، ای رقیه، ای فاطمه، به سخن من گوش دهید، بدانید که این فرزندم جانشین من برای شماست، او امام واجب الاطاعة است.
و در آخر فرمودند: فرزندم! به شیعیان من سلام مرا برسان، به ایشان بگو که پدرم غریبانه کشته شد؛ پس بر او نوحه کنید، او با شهادت از این دنیا رفت؛ پس بر او گریه کنید.
صلّی الله علیک یا ابا عبدالله
صلّی الله علیک یا ابا عبدالله
صلّی الله علیک یا ابا عبدالله و علی المستشهدین بین یدیک و رحمة الله و برکاته.
