آنهایی که این روایت را درایت کرده اند، فهمیده اند که چه شکلی باید دور قلبشان بگردند، کسانی هستند که وجود مبارک امام حسین علیه السلام را نه خیالی، بلکه حقیقی، در محل مهجه پیدا می کنند، و همان جا آتش می گیرد و می فهمند سوختن برای محبت ایشان یعنی چه.
آنها کسانی هستند که اگر ادامه بدهند جای وجود مقدس حضرت صدیقه ی کبری سلام الله علیها را هم در قلبشان وجدان می کنند و می یابند. وجود مبارک امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را هم همین طور، وجود مقدس رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را هم همین طور.
لذا یافتن وجود مبارک امام علیه السلام در موطن نفس یک خیال نیست؛ واقعیتی است که اگر مرحمت کنند و توفیق فهم و عمل به احکام آن را به انسان بدهند، می توان آن را وجدان کرد؛ یافت.
حتی می توان با شدت بخشیدن به آن، به فضل خدای متعال، همه ی وجود خود را از آن پر کرد؛ یعنی: نه این که فقط در قلب خود او را یافت، بلکه همه ی موطن نفس را از آن پر کرد.
