"من مات علی حبّ آل محمّد مات شهیدا"؛ (مائه منقبه: 67، بحار23: 233 عن صاحب الکشاف)
در وصف اصحاب امام حسین سلام الله علیه فرموده اند: "الذین بذلوا مهجهم دون الحسین علیه السلام"؛ (کامل الزیارات: 179)؛ آنان کسانی بودند که مهجه خود را نثار ساحت مقدسه امام حسین علیه السلام کردند. حال سوال این است: بذل مهجه یعنی چه؟
"مهجه" به خونی گفته می شود که در محل تلاقی بطن ها و دهلیزهای قلب تصفیه و پاکیزه شده و مجدد در بدن با توزیع خود روح حیات را توزیع می کند؛ پس معنی ظاهری "الذین بذلوا مهجهم دون الحسین علیه السلام" این است: کسانی که پاکترین و عزیزترین مرتبه از حیاتشان را نثار ساحت مقدسه امام حسین علیه السلام کرده اند.
اما این ظاهر مطلب است، اهل معنا می دانند کسانی که "بذلوا مهجهم دون الحسین علیه السلام"، با این کار، در همان جایگاه مهجه، وجود مقدس امام حسین علیه السلام را نشانده اند.
همین کار را وجود مقدس و مطهر سیدالشهدا با خدای متعال کرده است؛ ایشان آن چه را داشتند به خدای متعال دادند و اصحابشان آن چه را داشتند به امام حسین سلام الله علیه.
