وجود مبارک رسول اکرم صلی الله علیه و آله حبیب علی الاطلاق خدای متعال است و اهل بیت ایشان حبیبان منحصر به فرد خدای متعال:
▫️لا حبیب الا هو و اهله (زیارت آل یاسین)
پس چرا خود حضرتش می فرمایند:
▫️احبّ الله من احبّ حسینا؟!
چرا این تخصیص و تأکید ؟! برای کربلا ؟! برای عطش ؟! برای بی کسی و غریبی ؟! يا نه، براي محبتي كه در خدايش براي او و در او براي خدايش بوده؛ همانكه راز سر به مهر خلقت است؛ همانكه عقل در فهم آن عليل و فكر در درك آن حيران مي باشد. محبتي كه سبب خلقت جد اطهرش شد و آن حضرت خبر از آن در اين ميانه داد:
▫️حسين مني و انا من حسين و احب الله من احب حسينا.
و آيا تشنه كامان كربلا، از نازدانه شيرخواره تا شاهزاده علي اكبر و عباس علمدار در حقيقت طالب جامي پر از آن معرفت-محبت نبودند؟!
آيا براي ما درماندگان خاك‌نشين قرار نيست قطره اي و جرعه اي و بهره اي از آن باشد؟!
پس چرا دل، اين همه حسين حسين كنان بر سينه مى كوبد؟!
چراچشم از او و محبت او و سوختن بر او، با گريه حلقه حلقه زنجير مى بافد؟!
اگر با ديگرانش بود ميلي
چرا ظرف مرا بشكست ليلي؟!
