آن تَه بی تَه که هم اول عشق است و هم آخر بی آخر آن، "حسين" است که هم "حاء" است؛ یعنی: محمد؛ و هم "سین"؛ یعنی باز هم محمّد و هم "یاسین"؛ هم اول عشق خداست و هم آخر آن.
آن تَه بی تَه که هم اول عشق است و هم آخر بی آخر آن، "حسين" است که هم "حاء" است؛ یعنی: محمد؛ و هم "سین"؛ یعنی باز هم محمّد و هم "یاسین"؛ هم اول عشق خداست و هم آخر آن.
