در شب یلدا، به مناسبت زیاد شدن یک دقیقه به زمان، کلّی خرج میوه و آجیل و هندوانه و خنده کرده؛ ولی همان یک دقیقه ها را در طول عمر با بی توجّهی تلف می کنیم.
این مناسبت، در اصل شاید برای تذکّر به مردمان به ارزش بی حدّ و حصر عمر ولحظات آن باشد، که متاسّفانه، شدّت غفلت از آخرت و مشغولیت به دنیا، آن را به سنّت لغو و بی معنا ولوسی تبدیل کرده است. به قول سیّد علی صالحی:
چه آسان تماشاگر سبقت ثانیه هاییم
وبه عبورشان می خندیم
چه آسان لحظه ها را به کام هم تلخ می کنیم
وچه ارزان می فروشیم لذّت با هم بودن را
چه زود دیر می شود
ونمی دانیم که؛ فردا می آید
شاید ما نباشیم
