قال رسول الله صلّی الله علیه وآله وسلّم:
ولاية علي بن ابي طالب ولاية الله و حبه عبادة الله و اتباعه فريضة الله و اولياؤه اولياء الله و اعداؤه اعداء الله و حربه حرب الله و سلمه سلم الله عز وجل.
ولايت علی بن ابی طالب ولايت خداست، دوست داشتن او عبادت خداست، پيروی كردن او واجب الهی است و دوستان او دوستان خدا و دشمنان او دشمنان خدايند، جنگ با او، جنگ با خدا و صلح با او، صلح با خداب متعال است.
امالی صدوق/ ۳۲
کمی از زیاد در بیان حدیث بالا:
«ولایت»بمعنی گردانیدن و چرخانیدن است؛همان که در توقیع شرف صدور یافته از ناحیه مقدسه امام زمان علیه السلام؛ در دعای رجبیه ، از آن تعبیر به« رتق و فتق» که همان قبض و بسط است،شده.
و در چنین رابطه ای فعل صادره از شخص، در حقیقت فعل کسی است که بر او ولایت دارد. و چنین است حال روز وجود مبارک ولی علی الاطلاق خدای متعال ؛ یعنی : محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و نفس نفیس ایشان ؛ یعنی: علی مرتضی صلی االه علیه و آله ، و روح و قلب طیب و طاهر ایشان؛ فاطمه زهرا صلی الله علیها و آلها ، و خاندان و خلفای یازدگانه مطهر و معصوم ایشان علیهم السلام: حسنین و تسعة المعصومین من اولاد الحسین علیهم السلام، در رابطه با خدای متعال.
وچنین است که قبول ولایت وجود مبارک ولی الله علیه السلام تنها راه برون رفت از ظلمات منحوس عالم معنا ؛ مانند: جهل و شرک و عمل بر اساس أنان می باشد.
و طریقه نیل به ولایت الهیه اهل بیت عصمت و طهارت، به دلالت ایه شریفه مودت ، التزام و تقید به محبت ( مودت) آنان خصوصا مودت ساحت مقدسه آن بانوئی است که نزدیکترین نسبت را با ساحت مقدسه و مطهره نبوی ؛ یعنی: صدیقه کبرا ؛ حضرت فاطمه زهرا صلوات الله و سلامه علیها دارد.
و حدیث نورانی نبوی که:« خدای متعال به غصب ان حضرت غضبناک، و به رضایت او راضی می شود»؛(امالی صدوق:۳۸۴؛ احتجاج۳۵۴:۲) در منزلت و منقبت آن علیا حضرت ، جلوه ای از همین معناست؛صلوات الله علیها و آلها.
