در ادعیه ی متعددی صحبت از "نور وجه" شده؛ به عنوان مثال شیخ طوسی در "مصباح المتهجد" دعایی را آورده اند که سنت است که هر روز خوانده شود، این دعای شریف در ملحقات مفاتیح هم آورده شده است:
"اللهمّ انی أسألک بنور وجهک المُشرق الحیّ الباقی الکریم، و أسألک بنور وجهک القدّوس الّذی أشرقت به السّماوات وانکشفَت به الظّلمات، و صَلَحَ علیه أمرُ الأولینَ و الآخِرین، أن تصلّی علی محمّد وآله وأن تُصْلِح لی شأنی کلّه"
برای فهم معنای "نور وجه" ابتدا باید معنای "وجه الله" را فهمید؛ وجه الله آن مقام و مرتبه ای است که محض توجه الهی است: خدای متعال به او، و او به خدای متعال؛ لذا: هر کسی هم بخواهد به خدای متعال توجه کند باید به آن مقام توجه کند؛ چون: توجه خدای متعال منحصر به آن جاست. آن مقام، مقام نورانی رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم است؛ پس به این ترتیب "نور وجه" جلوه ای از آن مقام نورانی است.
