و این همه در مصداق اسم جلاله ی "الله" و مقام نورانی آن اسم و حقیقت آن است که اعظم اسما الهیه است، که بعنوان مقام بلاتعین وجود مبارک رسول الله و از ایشان به نفس نفیس ایشان به امانت سپرده شده است؛ صلوات الله علیهما و آلهما.
برخلاف مکاتب انسانی که اسم و مسما را یکی می دانند، در منطق قرآن و اهل بیت علیهم السلام، اسم غیر از مسماست.
"الله" اسم خدای متعال است؛ نه خود او؛ نشانه ی خدای متعال است که به او دلالت می کند؛ و او را به بی نشان بودن، نشان می دهد.
لذا: ملاک و میزان الهی برای سنجش همگان در قیامت وجود مبارک ایشان هستند.
شما در زیارت نامه ی ایشان،
در نجف، درحرم مطهر ایشان عرض می کنید: "السلام علی مقلب الأحوال و میزان الأعمال"، اگر به روایات ذیل آیاتی که در آنها سخن از "میزان" شده مراجعه فرمائید، خواهید دید فرموده اند: منظور از "میزان" امیرالمؤمنین است.
چرا که: ملاک سنجش هر چیزی باید متناسب با خود آن، و از جنس آن باشد؛ لذا: اگر قرار است انسان و انسانيت او و اعمالش سنجیده شود، این وسیله ی سنجش باید انسانی بوده باشد که مقبول و مرضی تام و تمام الهی باشد؛ شخص اول و اعلا در بندگی و معرفت و محبت خداي متعال، و عمل برای او باشد؛ لذا میزان سنجش الهی، امیرالمؤمنین هستند؛ یعنی: در پیشگاه خدا و رسول خدا که حبیب و ولی مطلق ایشان هستند، هر کسی به اندازه ای که علوی شده باشد، مقبول است؛ والسلام.
