"و رکن الأولیاء"
یعتی: هر کسی که ولیّ الله است، بولایت ایشان است که به این مقام رسیده، و بولایت ایشان است که در این مقام توان ایستادن یافته است.
" و امام المخلَصین"
در ادبیات قرآن، مخلِص با مخلَص تفاوت دارند. مخلِص کسی است که خود را برای خدای متعال خالص کند؛ اما مخلَص کسی است که خدای متعال او را خالص کرده باشد. لذا: مخلِص به قدر توانایی خودش به اخلاص رسیده، اما مخلَص به قدر توانایی خدای متعال! این کجا و آن کجا؟!
"وبذل نفسه فی مرضات رسولک"
خدایا! او کسی است که همه ی وجودش را برای رضای رسول تو (که حبیب علی الاطلاق تو است) بذل کرد؛ ایثار کرد؛ او را بر خود ترجیح داد.
" وجعلها وقفاً علی طاعته"
و خودش را وقف اطاعت ایشان کرده بود؛ خودش، جانش، و اعمالش را برای وجود مقدس ایشان قرار داده بود؛ "فصل اللهم علیه صلاة دائمة باقیه".
از راهکارهایی که هر محب صادق می تواند به سبب آن به معنای حقیقی شیعه بودن مزین و متخلق و مفتخر گردد، اقتدا به همین رفتار امیر علیه السلام است: وقف کردن خود به مولا، و استقامت در این امر برای اثبات صداقت، تا مولا شدن برای مولا؛ وشاید بدانید که برای وقف کردن نیازی به خواندن صیغه وقف نیست، وصرف نیت و قصد کفایت می کند.
«من آنچه شرط بلاغ است با تو آن گفتم». و ضرب المثلی است که می گوید: «روز مبادا دوست می گوید گفتم، و دشمن می گوید می خواستم بگویم»؛ و من آنچه باید عرض کردم؛ «تو خواه از سخنم پند گیر خواه ملال».
