در مصباح کفعمی آمده که حضرت جبرئیل علیه السلام از سوی خدای متعال، در گیر ودار و گرفتاری جنگ، به خدمت رسول الله صلی الله علیه وآله مشرف شده وبه ایشان عرض کردند: این گرفتاری باید به دست امیرالمؤمنین حل شود، و شما اگر می خواهید ایشان تشریف بیاورند، او را اینطور صدا بزنید:
" ناد علیا مظهر العجائب/تجده عونا لک فی النوائب/کل هم و غم سینجلی/بولایتک یا علی یا علی یا علی"؛ (ص183)؛
حتی نام مبارک ایشان گره گشاست.
خلقت و شریعت، متن و منتهایی جز ایشان ندارد؛ لذا: هر دلی و دل هر صاحبدلی فقط وقتی به محضر مبارک ایشان وارد شده باشد قرار می گیرد، اطمینان پیدا می کند و راحت می شود. دیگر هیچ احساس دغدغه، کمبود معرفت و محبت و بندگی نسبت به خدای متعال در آن نیست، همه اش اطمینان است.
اصلاً مصداق اول"نفس مطمئنه" در آیه ی "یا أیتها النفس المطمئنة ارجعی الی ربک راضیة مرضیة فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی"، امیرالمؤمنین هستند و بعد وجود مقدس سیدالشهدا، صلوات الله علیهما و آلهما.
