و چنین است که مقصد و مقصود در سیر متعالی الهی، در تعلیم و تربیت الهی، نیل به مقام شامخ ولایت علوی است؛ صراط مستقیم ایشانند، نهایت صراط هم ایشانند، پیکره و متن صراط هم ایشانند، امام و دلیل و راهنمای در صراط هم ایشانند. صراط از ایشان شروع می شود و به ایشان ختم می شود. اولش ایشان است، آخر بی انتهایش هم ایشان است، ظاهرش ایشان است، باطنش هم ایشان است؛ "سدرةالمنتهی" ایشان هستند؛ یعنی: آن مقام و مرتبه ماقبل قله.
معمولاً در بیابان و در ادامه اش در دامنه تپه و یا کوه تا قله بوته های گیاه می روید؛ در عرف عرب به آن بوته یا درخت آخری که قبل از قله است، "سدرةالمنتهی" گفته می شود؛ آن مرتبه قبل از قله.
و آنچه مسلم است این است که در عالم باطن، در عالم معنا، آن"قله"، مقام منیع و مقام شامخ حقیقت و ولایت الهیه، وجود مقدس رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم هستند، و ما قبل آن قله ی رفیع که "سدرةالمنتهی" است؛ امیرالمؤمنین صلوات الله و سلامه علیه می باشند.
عن أبي عبد الله الصادق (علیه السلام), قال: سألته عن قول الله عز وجل «وأن هذا صراطي مستقيما فاتبعوه»، قال: هو والله علي (علیه السلام) الميزان والصراط؛ (بصائر الدرجات79:1):
راوی می گوید از امام صادق علیه السلام در باره گفته خدای عز وجل «و ان هذا صراطی مستقیما فاتبعوه: حقیقت این است که این راه راست من است، از آن پیروی کنید» پرسیدم، فرمودند: بخدا سوگند علی علیه السلام همان میزان و صراط است.
