پست ویژه ۲۳ ذیقعده

پست ویژه ۲۳ ذیقعده؛ روز مخصوص زیارت وجود مبارک امام ثامن ضامن؛ حضرت علی بن موسی الرضا سلام الله علیهما
( ۱ )

 

السلام علیک یا اباالحسن؛ صلی الله علیک، صلی الله علیک، صلی الله علیک، و رحمة الله و برکاته

 سابقا عرض شد:
 روز مخصوص زيارت هر امامی؛ مانند: روز ولادت آن حضرت، و یا مثل: شب نیمه شعبان برای زیارت امام حسین علیه السلام، و روز ٢٣ ذي قعده براى زیارت وجود مبارك امام رضا عليه السلام، روزی است که:
آن وجود مبارک در آن روز، بيش از هر وقت ديگر، خود را تعريف کرده و مى شناسانند؛ بيش از هر وقت ديگر تجلى مى فرمايند؛
يعنى: بيش از هر وقت ديگر از زوار خود، با معرفت و محبت و رحمت و کرامت خود پذيرايى مى فرمایند؛
يعنى: بيش از هر وقت ديگر از میهمانان خود دستگیری کرده، مشكل گشايى مى كنند، بنده نوازى مى كنند، غم از دل آنان مى زدايند، و خاطر آنان را آسوده مى كنند، و دلهای ایشان را شاد مى فرمايند؛ و دست بر سر مسكينان و يتيمان و اسيران مى كشند، و دلهاى مرده را زنده مى كنند، و دنيا را به نور خود نورانی تر مى فرمايند.

اللهم بحق محمد و آل محمد صل على محمد و آل محمد و اجعلنا فيهم و لهم بحق محمد و آل محمد.

«ایمان» و سپس «تقوا» دائر مدار بندگی حق تعالی و به تبع آن، بهره مندی از رشد و تعلیم و تربیت الهی است. و معنای کاربردی «ایمان» رعایت ادب محضر مبارک صاحبان ولایت الهیه، و معنای کاربردی تقوا، پاسداری کردن از آنان است، و در هر حال مراقبت کردن از مراقبت کننده است.
و این معنا در مورد آن ذوات مقدسه ای که بجز شاهد بودن بر ما، اعمال ما نیز  هر روز بر آنان عرضه می شود، تشدید می گردد.

حال این حساسیت و مراقبت در مورد وجود مبارک امام رضا علیه السلام مضاعف باید باشد؛ چرا که: اعمال ما در هر روز نه یک بار که دو بار بر ایشان عرضه می شود؛

از عبدالله بن ابان زیات که نزد امام رضا علیه السلام بوده، نقل شده که: به ایشان عرض کردم:
ادع الله لي ولأهل بيتي.
 فقال علیه السلام : أولست أفعل؟ والله إن أعمالكم لتعرض علي في كل يوم وليلة، قال: فاستعظمت ذلك، فقال لي: أما تقرء كتاب الله عز وجل: «وقل اعملوا فسيرى الله عملكم ورسوله والمؤمنون»؟ قال: هو والله علي بن أبي طالب علیه السلام.

 براي من و خانواده ام به درگاه خدا دعا بفرمائید. فرمودند: مگر این کار را نمي كنم؟! به خدا كه اعمال شما در هر صبح و شام بر من عرضه مي شود.
 عبدالله گويد: من اين مطلب را بزرگ شمردم. به من فرمودند: مگر كتاب خداي عز و جل را نمي خواني كه می فرمايد؟ «بگو (آنچه می خواهید آنها را) انجام دهید كه خدا و رسولش و مومنان كردار شما را زودتر از انکه گمان کنید، می بینند»، به خدا كه آن مومن علي بن ابي طالب است؛ (كافي ۲۱۹:۱، بصائر الدرجات: ۴۲۹).

 

( ۳ )

مقام نورانی بلاتعین وجود مبارک حبیب علی الاطلاق الهی و ولی او؛ یعنی: محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و اهل ایشان صلوات الله علیهم اجمعین که خلق اولند، نشان ( آیه، صفت ، اسم) از بی نشانی حق تعالی هستند؛ در برابر او که اله است، این حقیقت مألوه است؛ در برابر او که خالق است، این حقیقت خلق است؛ در برابر او که فاعل است، این حقیقت، فعل است؛ پیش از آن که نشانی باشد، نشان است؛ پیش از آن که عبد باشد، عبادت است؛ و پیش از آن که ولی باشد، ولایت است؛ و چنین است که این حقیقت، نه فقط آیه که حقیقت آیتیت حق تعالی است؛ لذا: زیارت او (قصد کردن و انس گرفتن با او)، زیارت حق تعالی در اعلا رتبه از حضور او در خلقت؛ یعنی: عرش او است؛ او خدا نیست، خدائی است؛ ربانی است.

و این چنین زیارتی اولا و بالاصاله از آن زیارت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سپس از آن زیارت دو معصوم از اولاد و اوصیاء ایشان می باشد: وجود مبارک امام حسین و وجود مقدس امام رضا سلام الله علیهما:

  (راوی) گفت به امام صادق علیه السلام عرض کردم:
 ما لمن زار قبر رسول الله صلی الله علیه و آله؟
 قال: كمن زار الله في عرشه.

برای کسی که قبر رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را زیارت کند چه چیزی (پاداشی) است؟ فرمودند: مانند کسی است که خدای را در عرش زیارت کرده باشد؛ (کامل الزیارات: ۱۵).

از زيد شحام نقل شده که به امام صادق علیه السلام عرض کردم:
ما لمن زار قبر الحسين علیه السلام؟
قال: كان كمن زار الله في عرشه.
قلت: ما لمن زار أحدا منكم؟
قال: كمن زار رسول الله صلی الله علیه و آله؛

ثواب کسی که قبر حسین علیه السلام را زیارت کند چیست؟ فرمود: مانند کسی است که خداوند را در بالای عرش زیارت کرده است.
 گفتم: ثواب كسى كه يكى از شما را زيارت كند چيست؟ فرمود: مانند ثواب كسى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله را زيارت كند؛ (کامل الزيارات : ۱۴۷).

از وجود مبارک حضرت موسى بن جعفر علیهماالسلام نقل شده، که فرمودند:

من زار قبر ولدي علي كان له عند الله تعالى سبعون حجة مبرورة قلت: سبعون حجة؟! قال: نعم وسبعون ألف حجة, ثم قال: رب حجة لا تقبل, ومن زاره أو بات عنده ليله كمن زار الله تعالى في عرشه قلت: كمن زار الله في عرشه؟! قال: نعم إذا كان يوم القيامة كان على عرش الله تعالى أربعة من الأولين وأربعة من الأخرين, فأما الأولين فنوح وإبراهيم وموسى وعيسى عليهم السلام, وأما الأربعة الآخرون فمحمد وعلي والحسن والحسين صلوات الله عليهم ثم يمد المطمار فيقعد معنا زوار قبور الأئمة, ألا إن أعلاهم درجة وأقربهم حبوة زوار قبر ولدي علي علیه السلام.

 هر كسى قبر فرزندم على را زيارت كند خداوند ثوابى معادل هفتاد حج مبرور به او عطا مى فرمايد.
 با تعجب گفتم: هفتاد حج مبرور؟!
فرمودند: آرى، هفتاد هزار حج. باز با تعجب گفتم: هفتاد حج مبرور؟! فرمود: آرى. هفتاد هزار حج مبرور. بار ديگر با تعجب پرسيدم.
 فرمودند: بعضى از حج ها در پيشگاه خدا مقبول نمى شود. هر كس فرزندم را زيارت كند يا شبى در كنار قبر او به سر برد، مانند كسى است كه خداوند را در عرش زيارت كند. باز با تعجب پرسيدم مانند كسى كه خدا را در عرش زيارت كند؟!
 فرمودند: آرى. روز قيامت، در عرش خدا چهار نفر از پيشينيان: نوح، ابراهيم، موسى و عيسى و چهار نفر از آخر الزمان: محمد، على، حسن و حسين عليهم السلام گرد خواهند آمد و بعد، اين مجلس ادامه خواهد يافت. بالاترین درجه و با ارزش ترين عطيه و عنايت، مخصوص زوار فرزندم على بن موسى الرضاست ؛
(عيون أخبار الرضا علیه السلام۲۵۹:۲، كافي۵۸۵:۴, تهذيب۸۴:۶، كامل الزيارات: ۳۰۷, أمالي صدوق:۱۲۰، روضة الواعظين۲۳۴:۱, جامع الأخبار: ۳۰, مزار كبير: ۵۴۶).

و نکته شگفت تر آنکه:
این فضیلت عجیب از آن زیارت قبر مطهر آنان است ؛ نه زیارت خود آنان! سبحان الله.

 

( ۴ )

 و زیارت آنان علیهم السلام و عرض سلام و ادب به محضر مقدس آنان، از دور و نزدیک مستجاب است:

امام صادق علیه السلام فرمودند:
 إذا بعدت بأحدكم الشقة، و نأت به الدار، فليعل أعلى منزله، و ليصل ركعتين، و ليؤم بالسلام إلى قبورنا؛ فإن ذلك يصل إلينا.

هرگاه (زیارت) بر یکی از شما سخت و طاقت فرسا بود و خانه اش هم دور بود، پس بر جای بلند خانه اش بالا رود و دو رکعت نماز بخواند و با سلام دادن ، به قبرهای ما اشاره کند، یقینا سلام او به ما می رسد؛
(کافی۳۴۴:۹ و روایات متعدد دیگر).

و بعد این همه، معنی «عارفا بحقه» چیست که شرط قبولی زیارت هر کدام از اهل بیت علیهم السلام می باشد؟:
وجود مبارک آنان را به عنایت الهیه وجدان کردن؛ یافتن و شناختن؟
آنان را به مولویت و مالکیت، و خود را به مولویت و مملوکیت ، وجدان کردن؛ یافتن و شناختن؟ الله العالم