مخصوصاً اگر کسی حقیقت روزه را امام حسین علیه السلام یافته باشد، در تشنگی و گرسنگی این ایام هم امام حسین علیه السلام را یافته ، و حالا می خواهد افطار کند، می گویند با تربت امام حسین علیه السلام افطار کن؛ ببینید چه می شود؟!
نورٌ علی نور می شود؛ یعنی:
دعایی که در آخر زیارت عاشورا هر زائری می کند که:" اللهم ارزقنا شفاعة الحسین یوم الورود"، نه "یوم الورود"، که همان روز برایش اتفاق می افتد. همان روز همراهی، هم نفسی و هم نفَسی با امام حسین علیه السلام برای صائم اتفاق می افتد.
حالا! اگر او همین حالت را حفظ بکند؛ یعنی: همین همراهی، هم نفسی و هم نفَسی را با وجود مبارک امام حسین علیه السلام حفظ بکند و به آن پشت نکند و از آن غفلت نکند، به این ترتیب او تا پایان عمر حسینی زندگی کرده، حسینی خواهد مرد، و با امام حسین علیه السلام محشور خواهد شد.
ادامه دارد...
