در ماه مبارک رمضان با توجه به کیفیت ایام و همین طور کیفیت عبادتی که در آن انجام شده که آن عبارت است از روزه داشتن میباشد، خود صائم پاکِ پاکیزه می شود. ایامی که، عملی که حتی در آن نفس کشیدن عبادت است، خوابیدن عبادت است؛ یعنی: حتی نفس کشیدن و خوابیدن هم انسان را به یاد خدای متعال می اندازد و باعث تقرب به او می شود.
حالا رسیده به انتهای مسیرِ این ایام و بناست به جز آنچه اتفاق افتاده، عید هم بوده باشد. به جز آنچه اتفاق افتاده و گرفته و به او داده اند خدای متعال به او عیدانه هم بدهد. در این ضیافت عجیب و غریب الهی به جز آنکه خدای متعال پذیرایی خاص و ویژه فرموده، باز علاوه بر اینها بناست یک حق الزحمه ی ماهیانه داده بشود به علاوه ی عیدانه.
جهت این اتفاق توصیه شده، گفته شده روزه که تمام شد، حالا افطار کن، با چه؟ با تربت امام حسین علیه السلام؛ یعنی چه؟
ادامه دارد...
