آن حقیقت، همان حقیقت قرآن است که حضور دارد. کسی که واجد قرآن شد، اتفاقی که در او می افتد همان است که قرآن به عنوان اسماء و صفات خودش از آنها نام برده است.
خدای متعال می فرماید: این کلام "علم" است؛ پس: واجد قرآن، صاحب نورانیت علم می شود.
می فرماید: این قرآن "بصائر" است؛ پس: صاحب قرآن، واجد حقیقتی می شود که باعث گشوده شدن چشم دل او می شود و بصیرت پیدا می کند.
می فرماید: این قرآن" هدایت" است، آیه است، بیّنه است؛ پس: کسی که قرآن را یافت، راهش را پیدا می کند، می فهمد از کجا آمده، کجا باید برود.
ادامه دارد...
