دنيا :جايى كه همين نزديكى است؛ پست ترين مرتبه درعالم انسانى ؛آراسته شده براى فريفتن، مشغول كردن و باز داشتن از آن بالا واعلا؛ از آخرت، واز علي اعلا.
نقطه كانونى آن دنياى دنى "من"است، ونقطه كانونى آن عالم اعلا، علی عليه وآله السّلام.
خواب غفلت دنيا زدگى،وسُكر ومستى دنيا دارى، وچرت دنيا ديدارى ، با مرگ بيدارى از سر بدر مى شود، مگر پيش از ورود او بر "من"،من باياد او ، با او همراهى كنم، وخواب ومستى وچرت از سر بدر كنم.
خواب بودن؛ يعنى : اصلاً نديدن و نفهميدن، ويا در رويا بودن؛ خيالاتى بودن.
سُكر ومستى؛ يعنى:پرت وپلا فهميدن ، وپرت وپلاديدن ، وپرت وپلا گفتن، ودر عمل گيج بودن ، تلوتلو خوردن.
ودر چرت بودن؛ يعنى :نه حال درست فهميدن، ونه حال درست عمل كردن داشتن.
حال وروز ما دنيا زدگان ؛ چون جن زدگان ، اين است؛ سر به هوا ولااُبالى زندگى كردن؛ شوخى كردن با كسى كه اصلاً شوخى سرش نمى شود؛ زندگى وعمر را مى گويم.
آن كه سال پيش را درانتظار صاحب الزّمان ودر خدمت او طى كرده، سال نو ؛ یعنى: فرصت نو نيز مباركش باد؛ امّا اگردر خواب ومستى وچرت بوده....مگر نگاه عنايتى بيدارش كند، وگرنه" اين پريشانى بر سر پريشانى".
