به مناسبت روز دهم ماه مبارک رمضان؛ روز رحلت بانوی اول عالم ایمان الهی؛ حبیبه خاتم الانبیا؛ مادر فاطمه زهرا؛ حضرت خدیجه کبرا سلام الله علیهم و آلهم:
در حوزه ادبیات و زبان شناسی که در شاخه ای از آن، که واژه شناسی است، از رابطه کلمه و معنا، و اسم و مسمی گفتگو می شود. و دلالت شگفت انگیز معنای لغوی به خصوصیات واقعیت بیرونی و مادی معنا و مسمی، که از شگفت انگیز ترین مباحث در آن، و از مباحث اصلی و عمده در آن می باشد.
و این امر برخلاف نظریاتی که زبان را پدیده بشری، و ناشی از تعامل بین انسانها به دلیل احتیاج می شمارد، آن را نشانه از فطری بودن زبان، و فطرت انسانی را از خدای متعال می داند.
سوال از واضع زبان در بستر زندگی بشری هر جوابی داشته باشد، در کلام الهی یک جواب بیشتر ندارد، و آن این که واضع زبان در کلام الهی خود خدای متعال می باشد. و دلالت های ده ها و صدها لایه و گونه آن، نشانه از خارج بودن وضع آن زبان از محدوده توانائی بشر است؛ (طالبان تفصیل، این معنا و وجوه مختلف آن را در کتاب «غرائب قرآن و قرنای آن»، تالیف این بنده ملاحظه فرمایند).
در آن زبان (کلام الهی قرآن مجید) معنای هر واژه ای، دقیقا همان واقعیت و حقیقت نفس الامری خارجی است، نه مفهوم ذهنی؛ لذا:
«أم المومنین» کسی است که او در تحقق و استقرار ایمان در مومنین نقش اصلی و اولی را دارد؛ لذا: از سوی حق تعالی «ام المومنین» نامیده شده است. و این عنوان، اولین بار به وجود مبارک حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها اطلاق گردیده است.
از همین جا شدت اهمیت توجه به ایشان و رعایت ادب و احترام به آن علیا مخدره، و نیز کوتاهی ما در این باره آشکار می شود.
حرز ساده و کوتاه و بسیار پرمعنائی از آن حضرت برای دور ماندن از بلایا نقل شده که نشانه از عمق و وسعت و علو معرفت و علم آن حضرت در عالم معناست:
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم،ِ يَا اللَّهُ يَا حَافِظُ، يَا حَفِيظُ يَا رَقِيبُ» ؛ (مهج الدّعوات: ۵).
مواظبت به این حرز اگر با توجه مودبانه و محترمانه به ساحت مقدسه آن حضرت باشد، می توان امیدوار بود که به جز بهره مندی از فضیلت آن در حفاظت از بلایا، سبب جلب توجه و عطف عنایت آن حضرت نیز باشد؛ آمین یا رب العالمین.
« یا الله، یا حافظ ، یا حفیط ، و یا رقیب» اشاره به معنی « اهل التقوا »بودن خدای متعال است.
سابقاً هم عرض شده كه براى احتمال و امكان بيشتر استجابت هر دعايى مى توان آن را نيابتاً و يا با لبها و يا نفس (دم) صاحب آن دعا، خواند و قرائت كرد.
