همّتى اى شيعه زادگان

همّتى اى شيعه زادگان؛ اى همراهان!

عزيزانم

از علل غيبت وجود مبارك امام زمان عليه السّلام، ظلم و فسق مردمان است؛ لذا: غيبت آن نازنين الهى، غيبت از دارالظّالمين (خانه ی ظلم کنندگان) گفته شده است.(کمال الدین۲: ۳۸۱). حال كه چنين است، چگونه مى شود كه شدّت يافتن ظلم و جور و پر شدن زمين از آن، سبب ظهور شود؟! اگر كسى چنين عقيده اى را ابراز كند،يا ناشی از شدّت حماقت و جهالت وی است، يا مأمورى است براى سياه نمايی صورت زيباى اعتقاد به مهدويّت.
بلكه به عكس؛ براى تعجيل در ظهور و زمينه سازی آن، آن چه که بايد بیشتر و شديدتر شود، بعضى از حسنات در رابطه با وجود مبارك امام زمان عليه السّلام، در ميان شيعيان و دوستان ايشان است.

عزیزانم

آن حسنه اى كه چاره كار و راه خلاص شدن از نكبت غيبت است، در همان حديث شريفى است كه امام عسكرى عليه السّلام فرمودند: 
«إِذَا غَابَ صَاحِبُكُمْ عَنْ دَارِ الظَّالِمِينَ فَتَوَقَّعُوا الْفَرَج‏» (اكمال الدين٣٨٢:٢)
هنگامی که صاحب شما از دارالظالمین غایب گردید پس متوقّع فرج باشید.

و اين همان دستور وجود مبارك امام صادق عليه السّلام به بعضى از خواصّ اصحابشان است، كه فرمودند: 
«تَوَقَّعْ أَمْرَ صَاحِبِكَ لَيْلَكَ وَ نَهَارَك‏» (اقبال الاعمال۱: ۳۶۸)
بهار ظهور امر (امامت، ولایت و حاکمیّت) صاحبت (قرین و مالکت) را به هر شب و روزت رخ داده بدان و زمین را از آن فرا گرفته بدار.

و از تكرار و تأكيد بر آن، اهميّت این امر روشن مى شود، تا جائي كه مى توان گفت: اين امر دستور العمل تربيتى اصحاب خاصّ امام زمان عليه السّلام مى باشد.

پس بایستی:
اولاً وجود مبارك امام زمان عليه السّلام را به عنوان «صاحب»: مالكِ حاضر و ناظر برخود، و امور و عملكردِ خود دانستن.

ثانياً توقّع فرج:
معنای دم دستى و سطحی«توقّع» چشم به راه بودن است. از آثار چشم به راه بودن و انتظار، جذب آن چه مورد انتظار است به طرف خود و يا هُل دادن آن به سمت موقع و محلّ وقوع است.
و به معنى عميق و دقيق آن، توجّه به تحقّق ظهور فعلى آن در حال است، نه انتظار آن در اينده. مؤثّرترين شيوه برای شكافتن پرده ی غيبت اين است، كه، عدّه اى از محبّين آن حضرت، همدل شده بر اين معنا مواظبت كنند، اميد آن است كه عامل به دستور آن حضرت بوده، و به فضل الهى به سبب ان تسهيل در امرظهور گردد كه فرمودند: 

«وَ لَوْ أَنَّ أَشْيَاعَنَا -وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِه- عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِي الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقَائِنَا» (احتجاج۲: ۴۹۹)
اگر شیعیان ما که خداوند توفیق طاعتشان دهد، در راه ایفای پیمانی که بر دوش دارند، همدل می شدند، فیض ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمی افتاد.

و در پيمون اين مسير و رسيدن به مقصد (همتى براى گشودن قفل غيبت)، دو استمداد مى تواند مشكل گشا باشد: يكى «ياعلي»؛ دومى «يازهرا» -صلوات الله عليهما-

«ياعلي» با خواندن روزانه «ناد علي» و تكرار«ياعلي» ١٢١ بار بعد از خواندن آن.
واستمداد از ساحت مقدسه زهراى مرضيه -عليهاالسلام- با خواندن حديث كسا.
به توصيه بزرگان براى نزديك بودن اين دو عمل به اجابت در حين انجام هركدام، ظهوررا تحقق يافته بداريد، كه همان معنى دقيق «توقع» امر ظهور است كه توضيح داده شد.