بلند بگو؛ بلندتر 

 

بلند بگو؛ بلندتر 

بعضی از رفتارهایشان در رابطه با امام حسین علیه السلام و منسوبین و اصحاب ایشان صلوات الله و سلامه علیه و علیهم اجمعین ، در بعض از اقوام و اشخاص برجسته تر از رفتارهایشان در بقیه موارد  عزاداری ، و در رابطه بقیه موارد در مجموعه فرهنگ کربلا است . 

این رفتار ها بیشتر سلیقه قومی و قبیله ای و شخصی هستند ، و ربطی به علم و معرفت و درایت آنان ندارند . 


نشانه نبودن درایت در  ان اینکه ،چنین تعلق خاطر و مودتی بر زندگی انها ،  سایه نیانداخته ، و در ان دیده نمی شود  :

 روز تاسوعا بلندترین صدای« یا ابالفضل » از انان شنیده می شود؛ 
روز عاشورا اصرار بر قمه زدن که سخت ترین عزاداریست ، دارند؛ 
ولی در سایر ایام  ، حسینی بودن در زندگی آنان دیده نمی شود.

انکه « حسینی» است، با رعایت ادب حضور وجود مبارک امام حسین علیه السلام که شاهد بر او و خلایق است، زندگی می کند  ؛ و چنین است که بهشتی است ؛ و در دنیا هم در بهشت زندکی می کند؛ لذا: در عبادات ، در اخلاق ، و در معاملاتش هم بهشتی است.

 همچون اربابش که دل از عالمیان برده ، او نیز  با هر که روبرو شده و با او آشناشود، بی هیچ بهانه ای محبتش بر دل او می نشیند.

خوش سیما است و گشاده روی و دلسوز و مهربان ، و شیرین طعم . و گشاده دست ، و بخشنده  خطای دیگران ، و سخت گیر بر خود ،در ادای وظیفه و ادای ادب .

آنقدر خوب است که  از خوبی کردن سیر نمی شود.و همتش معطوف آنست که روزی ، وحتی دمی قبل از مردن هم که شده ، بشود :« حسین جانم»؛

این نیمه جان که مانده ز تاراج غم بجا
گغتم مگر رخش ببینم و تسلیم او کنم

صلی الله علیک یا اباعبدالله و علی المستشهدین بین یدیک و رحمة الله و برکاته.