عيدانه اى از معرفت سيره علوى

 

عيدانه اى از معرفت سيره علوى؛
پرده اى از حكمت خطب امير عليه السّلام خصوصاً در اوصاف قرآن مجيد:
 
در زمانى كه حكومت با غاصبين جهّال بوده وبه بهانه "حَسبُنَا كِتابَ الله" مردم را از مراجعه به امير عليه السّلام باز داشته بودند، ايشان خطبه ها خوانده واز علم خود با ادبيّاتى بى نظير، در اصلى ترين مفاهيم ومعانى الهى سخن رانده، ودر اوصاف قرآن مجيد خطبه خوانده اند، تا از طرفى وجود مبارك ايشان در مقايسه با مدّعيان، تعريف شده، واز طرفى ديگر مردم نيز از مدّعيان قرآن بسندگى، قرآن را با آن اوصاف طلب كنند "تا سيه روى شود هر كه در او غشّ باشد". 

پس در واقع نه فقط خطبه شقشقيه كه همه خطب ايشان جنبه اعتراضى وافشاگرى نسبت به غاصبين ورسوا كردن آنان دارد. هر فاعلى در فعل خود جلوه كرده وتعريف مى شود؛وچنين است كه هر عملى ازعمكرد ان  وجود مبارك وحتى صرف بودنشان در جمع ،جلوه وجود الهى ونورانى حضرتش ولاجرم مايه مقايسه باان هياكل ظالم ظلمانى وسبب رسوايى انها مى شد ؛لذا:علت شهادت ايشان -چنانكه بعضى از متفكران گفته اند-شدت اعمال عدالت نبوده؛بلكه جلوه وتعريف خود وجود معظم له بهر فعلى از افعال ايشان بوده كه سبب ننگ و رسوايى مخالفين ومعاندين بوده. و همچنين است ،امر در مورد بقيه وجود مبارك ائمه عليهم السلام.

 حال فرمايشات معظّم له را در نهج البلاغة، در مورد قرآن مجيد ملاحظه فرماييد:

«ثُمَّ اءَنْزَلَ عَلَیْهِ الْکِتابَ نُورا لا تُطْفاءُ مَصابِیحُهُ، وَ سِراجا لا یَخْبُو تَوَقُّدُهُ، وَ بَحْرا لا یُدْرَکُ قَعْرُهُ، وَ مِنْهاجا لا یُضِلُّ نَهْجُهُ، وَ شُعاعا لا یُظْلِمُ ضَوْؤُهُ، وَ فُرْقانا لا یُخْمَدُ بُرْهانُهُ وَ بُنْیانا لا تُهْدَمُ اءَرْکانُهُ وَ شِفاءً لا تُخْشَى اءَسْقامُهُ، وَ عِزّا لا تُهْزَمُ اءَنْصارُهُ وَ حَقّا لا تُخْذَلُ اءَعْوانُهُ، فَهُوَ مَعْدِنُ الْإِیمانِ وَ بُحْبُوحَتُهُ، وَ یَنابِیعُ الْعِلْمِ وَ بُحُورُهُ، وَ رِیاضُ الْعَدْلِ وَ غُدْرانُهُ، وَ اءَثا فِیُّ الْإِسْلامِ وَ بُنْیانُهُ، وَ اءَوْدِیَهُ الْحَقِّ وَ غِیطانُهُ، وَ بَحْرٌ لا یَنْزِفُهُ الْمُسْتَنْزِفُونَ، وَ عُیُونٌ لا یُنْضِبُها الْماتِحُونَ، وَ مَناهِلُ لا یُغِیضُها الْوارِدُونَ، وَ مَنازِلُ لا یَضِلُّ نَهْجَها الْمُسافِرُونَ، وَ اءَعْلامٌ لا یَعْمَى عَنْهَا السَّائِرُونَ، وَ آکامٌ لا یَجُوزُ عَنْها الْقاصِدُونَ.
جَعَلَهُ اللَّهُ رِیّا لِعَطَشِ الْعُلَماءِ، وَ رَبِیعا لِقُلُوبِ الْفُقَهاءِ، وَ مَحاجَّ لِطُرُقِ الصُّلَحاءِ، وَ دَواءً لَیْسَ بَعْدَهُ داءٌ، وَ نُورا لَیْسَ مَعَهُ ظُلْمَهٌ، وَ حَبْلاً وَثِیقا عُرْوَتُهُ، وَ مَعْقِلاً مَنِیعا ذِرْوَتُهُ، وَ عِزّا لِمَنْ تَوَلا هُ، وَ سِلْما لِمَنْ دَخَلَهُ، وَ هُدىً لِمَنِ ائْتَمَّ بِهِ، وَ عُذْرا لِمَنِ انْتَحَلَهُ، وَ بُرْهانا لِمَنْ تَکَلَّمَ بِهِ، وَ شاهِدا لِمَنْ خاصَمَ بِهِ، وَ فَلْجا لِمَنْ حاجَّ بِهِ، وَ حامِلاً لِمَنْ حَمَلَهُ، وَ مَطِیَّهً لِمَنْ اءَعْمَلَهُ، وَ آیَهً لِمَنْ تَوَسَّمَ، وَ جُنَّهً لِمَنِ اسْتَلْاءَمَ، وَ عِلْما لِمَنْ وَعَى ، وَ حَدِیثا لِمَنْ رَوَى ، وَ حُکْما لِمَنْ قَضَى .»
(پس قرآن را بر او نازل کرد، نورى که چراغهایش خاموش نشود. چراغى که فروزندگیش کاستى نیابد، دریایى که ژرفایش دانسته نگردد و راهى که رونده اش را گمراه نکند و پرتوى که روشناییش تاریکى نگیرد و فرقانى که برهانش خاموشى نپذیرد و بنیانى که ارکانش ویران نگردد و شفایى که در آن بیم بیمارى نباشد و پیروزیى که یارانش منهزم نگردند و حقى که یاورانش مغلوب و خوار نشوند. معدن ایمان است و عین ایمان ، چشمه هاى علم است و دریاهاى آن ، باغهاى عدل است و آبگیرهاى آن ، سنگ بناى اسلام است و شالوده آن ، وادیهاى حق است و دشتهاى هموار آن . دریایى است که بردارندگان آب خالیش نسازند چشمه هایى است ، که هر چه از آب آن کشند، پایان نپذیرد. آبشخورى است که هر چه از آن آب برگیرند، فروکش نکند. و منزلهایى است که مسافران ، راه آن گم ننمایند و نشانه هایى است که از چشم روندگان پوشیده نماند و پشته هایى است که قصدکنندگان از آن درنگذرند.